Jennifer Bergkamp maakt zich druk

#maaktzichdruk: Verpleegkundige bij Buurtzorg Nederland, specialisatie Palliatieve zorg en Zorgtechnologie, kunstenaar, schrijver en onruststoker Jennifer Bergkamp

Een thuiszorgsituatie uit het boekje. Een liefdevol echtpaar waarvan de vrouwelijke helft lijdt aan dementie en haar man die alles binnen zijn mogelijkheden doet om er voor haar te zijn. Ze redden het samen prima met 2 maal in de week ondersteuning van ons en 3 maal in de week dagbesteding. Elke keer weer een feestje om voor te mogen zijn.

Hij opent de deur voor mij, zijn tranen zitten hoog. Hij verteld al een aantal dagen niet geslapen te hebben. Je bent onrustig s’nachts en houdt hem wakker. En nu krijgt hij je niet uit bed, je bent boos. Zou je in de volgende fase beland zijn? Misschien een blaasontsteking? Ruzie geweest, iets vervelends gebeurt? Vraag ik. Het enige wat veranderd is is het incontinentiemateriaal, vertelt hij. Ik heb gebeld met de leverancier maar ik krijg de oude broekjes niet meer, ze mogen die niet meer leveren.

Ik kom bij je zitten, een laag bed dus ik neem plaats op de grond. “Hey vrouw, heb je geen zin vandaag?” begin ik. “Dit, dit dit.” Krijg ik terug. De dementie heeft jouw woorden afgenomen, je begrijpt alle woorden nog prima maar zodra je jouw eigen gedachten vorm wil geven schieten de woorden letterlijk tekort. “Wat lukt er niet?” vraag ik. “DIT! DIT!” en je draait je gefrustreerd om.

“Kun je mij helpen? Kun je iets aanwijzen misschien?” Je slaat de dekens weg en ik zie verfrommelde inleggers aan het voeteneind. Je hebt een netbroekje aan en je haakt je vingers onder het elastiek. “DIT!!” Boos nu. Ik haal het netbroekje weg en de striemen staan in je huid, dat moet zeer doen. “Je wilt de oude broekjes terug. Dit werkt niet, he?” “Dit.” Zeg je knikkend.

Voor nu haal ik weer een gratis proefpakketje van de apotheek uit mijn auto. Twee broekjes dus 2 nachten goed slapen. En ik geef ze aan hem. Ik zeg dat ik zal proberen te bellen, dat ik mijn best zal doen maar dat ik weinig kans maak. We zoeken een oplossing, echt. Probeer ik hem te overtuigen. Of mijzelf.

Ik bel de leverancier en leg uit dat deze dame dement is en dat deze hele situatie onder controle was. Dat ze niet tegen verandering kan en dat ik heel graag de oude incontinentiebroekjes terug wil. Dat deze netbroekjes in haar huid snijden door een extra isolatielaagje en dat ze niet overweg kan met de inleggers. Ik maak geen schijn van kans.

Kostprijs inleggers; 0,67 per stuk
Kostprijs netbroekjes; 4,58 voor 5 stuks
Plus de kosten voor extra zorginzet en eventueel rustgevende/slaapmedicatie.
Plus de kosten voor wondzorg

Kostprijs incontinentiebroekjes; 1,50 per stuk

Bron:  LinkedIn post van Jennifer Bergkamp

Maak jij je ook druk?

Laat je mening horen in de opmerkingen!