#1 Van Puffelen: Het behandelen van ziekte is een verdienmodel, het voorkómen van ziekte niet

Het gaat vaak over ‘rendabel’ en ‘zorgsysteem’ en niet meer over mensen, zoals is te lezen en horen in onze gezondheid.nl interviews met diverse specialisten. De daarbij horende regeldruk is zo belastend geworden, dat de menselijke maat in het systeem verdwenen is. 

Voor de duidelijkheid: de mensen die zorg verlenen, zijn niet ‘het systeem’. Zij hebben zéker ‘menselijke maat’.  Zij werken keihard en doen er alles aan doen om hun steentje bij te dragen aan het herstel van mensen. Het gaat ook niet om mensen die ernstig ziek zijn en bijvoorbeeld door genetische bepalingen hun ziekte bij zich dragen.

Hoe wij nu de gezondheidszorg hebben ingericht, gaat om het ‘minder ziek maken’ van mensen. Als het systeem - aangevoerd door de driehoek overheid + verzekeraars + farmacie - een verdienmodel blijft, is er een grote uitdaging voor de volgende generatie: hoe gaan onze kinderen de gezondheidszorg betalen?

We geven met z’n allen € 100 miljard uit aan gezondheidszorg. Tijdens de pandemie zakt dit terug naar vele miljoenen minder. De buffers van de verzekeringsmaatschappijen groeiden. Zijn er minder mensen ziek? Welnee, er komen gewoonweg minder mensen door de deur van zorg naar binnen. Dus kost nu minder. De verwachting is dan ook dat na de lock-down er een gigantische stroom aan mensen komt richting huisartsen, ziekenhuizen en zorgspecialisten.

Neem nu eenzaamheid. Eenzaamheid is ‘verborgen’. Maar is heftig. Uit nieuw onderzoek dat wordt beschreven in dit artikel van de NRC blijkt dat ‘eenzaamheid’ ons € 2 miljard extra kost.

Als we preventief willen optreden, dus ‘voorkomen is beter dan genezen’, dan zullen we bij onszelf moeten beginnen. Wij als mens, als consument; niet meer kijken naar overheden, zorg en verzekeraars om gezond te blijven, maar ook zelf stappen zetten. Letterlijk en figuurlijk.

Overheid, gemeentes en instanties als RIVM doen er van alles aan om preventie voorgang te geven. Er wordt heel veel gespendeerd om nieuwe programma’s en platforms uit de grond te stampen. Er is zelfs een ‘Nationaal Preventieakkoord’. Goed bedoeld. Maar zorg staat (te) bol van regelgeving en wetten. Die moeten eerst aangepakt worden, om échte verandering te bewerkstelligen!

Kan de overheid niet beste bestaande ‘burgerinitiatieven’ naar voren schuiven. Voorrang geven? Steunen, ook financieel?

Wat vind jij?

Geef je mening en reageer in de opmerkingen hieronder!