Enterococcus faecium

Wat is Enterococcus faecium?

Enterococcus is een geslacht van melkzuurbacterien. Enterokokken zijn Gram-positieve kokken die vaak voorkomen in paren  of korte ketens en zijn moeilijk te onderscheiden van de streptokokken op de fysieke kenmerken alleen. Twee soorten komen vaak voor  in de darmen van de mens.

Enterokokken zijn tolerant ten opzichte van een breed scala aan milieu-omstandigheden:, zoals extreme temperaturen en hoge natriumchloride-concentraties. Ook gewone huishoudelijke reinigingsmiddelen hebben weinig invloed op de bacterie. De bacterie overleeft ook  in de normale omgeving, dus op meubelen, vloeren, etc.

Enterococcus faecium werd aanvankelijk gezien als een ongevaarlijke darmbacterie, maar door de toename van het aantal infecties bij ziekenhuispatiënten wordt de bacterie nu beschouwd als één van de belangrijkste ziekenhuisinfecties. Deze toename van infecties is zeer waarschijnlijk het gevolg van het ontstaan van een bepaalde variant van deze bacterie die zich aan het ziekenhuis heeft aangepast. Deze ziekenhuisvariant onderscheidt zich van de Enterococcus faecium soorten die normaal in de darm voorkomen.  Ze zijn resistent tegen bepaalde antibiotica, o.a. het middel van keuze bij personen met een overgevoeligheid voor penicilline-achtige antibiotica.

Ontstekingen door Enterococcus faecium

In uitzonderlijke omstandigheden kunnen stammen van de Enterococcus faecium, ontstekingen veroorzaken. Met name patiënten met een verminderde weerstand lopen daar een groot risico. Risicopatiënten zijn doorgaans al ernstig ziek en vaak gaat het dan om een ziekte die de normale weerstand ernstig heeft ondermijnd. Deze patiënten hebben meestal al langere tijd in het ziekenhuis doorgebracht en gebruiken vaak al antibiotica.  Enterococcus faecium kan dan toeslaan om  een ziekenhuisinfecties te veroorzaken. Het gaat daarbij om ontstekingen van de urinewegen, de bloedbaan, de buik, of de huid. De bestrijding van deze ontstekingen is moeilijk, vooral wanneer de bacterie ongevoelig is geworden voor bepaalde antibiotica.

Lees meer over dit onderwerp in onderstaand boek: