Zelfbeschadiging

Redenen voor zelfbeschadiging

Mensen beschadigen zichzelf om uiteenlopende redenen. Meestal is het een manier om met ondraaglijke gevoelens om te kunnen gaan. In de meeste gevallen is er sprake van een negatief zelfbeeld. De ernst varieert van nauwelijks bemerkbaar (b.v. zich de huid openkrabben bij jeuk) tot gedrag dat leidt tot doofheid, blindheid, amputatie van hele ledematen, of de dood.

Zelfdoding is nadrukkelijk geen doel bij zelfbeschadiging.

Soms is het doel van zelfverminking het zichzelf opzettelijk pijn doen. Dit kan op allerlei manieren plaatsvinden zoals in de eigen huid krassen of snijden (deze manieren worden het meest gebruikt), schaven, branden, slaan, haren uit trekken, met het hoofd tegen de muren bonken, zichzelf schoppen of zelfs in extreme gevallen, giftige middelen drinken of botten breken.

Zelfverminking is vaak een symptoom van een psychiatrische aandoening zoals een borderline-persoonlijkheidstoornis, maar dit is niet altijd het geval. De wijze waarop zelfverminking plaatsvindt kan meer duidelijkheid geven over de achterliggende redenen. Vaak geldt voor alle vormen van zelfverminking, dat zolang deze oorzaak niet is achterhaald, het gedrag blijft bestaan. Toch bestaat er ook zoiets als "restgedrag". Dit is een mildere vorm van zelfbeschadiging, die optreedt uit gewoonte.

Oorzaken voor zelfbeschadiging

Belangrijke oorzaken van zelfbeschadiging zijn seksueel en fysiek geweld, emotionele verwaarlozing, verlies van belangrijke personen en gebrek aan steun uit de omgeving. Zowel mannen als vrouwen beschadigen zichzelf, maar het fenomeen doet zich vaker voor bij vrouwen.

Lees meer over dit onderwerp in onderstaand boek: