Lieve Mark Rutte, Hugo de Jonge,
Als vader van 2 overleden kinderen heb ik mezelf beloofd nooit het slechte in te zien van de mens en altijd positief in het leven te staan. Altijd het positieve voor het negatieve laten gaan. Dat beloofde ik mezelf en mijn 2 lieve overleden dochters. De dagen voelden als onafgebroken donkere treurige nachten, weken, maandenlang. Energieloos, verdrietig, aldoor de “waarom ik” vraag. Tot ik beloofde, dit kan niet, dit mag niet. Kijk om je heen, kijk wat je wel hebt.
Waarom schrijf ik u dit? Ik weet het ook oprecht niet. Een laatste wanhoopsdaad? Geen idee. Heb ik de hoop dat het iets gaat opleveren? Nee. Waarom dan toch schrijven? Ik moet het gewoonweg opschrijven. Ik heb 19 jaar geleden, om mezelf hoop in te praten, tegen mezelf gezegd dat het misschien beter is dat mijn 2 lieve sterretjes er niet zijn want waar gaat de wereld naartoe, zoveel ellende en zinloze oorlogen, zoveel leugens, zoveel alleen maar geld, zoveel te veel politiek. Waar gaat deze wereld naartoe? En nu….nu sta ik toch in een Nederland waar ik hetzelfde gevoel heb gekregen en diezelfde pijn is terug.
Heb ik het goed? Ja. Kijk ik om me heen en kijk ik wat ik heb? Ja. En dus moet ik eigenlijk gelukkig zijn. Maar ben ik het? Nee. Om me heen, zowel dichtbij als iets verder van me af, zoveel eenzaamheid, financiële nood, geen perspectief, geen hoop, angst, tegenstellingen tussen mensen die anders zo liefdevol met elkaar omgaan, te veel discussies, ruzies, jeugd in problemen, behandelingen in de zorg die niet meer uitgevoerd worden, onderwijs dat geen onderwijs meer genoemd mag worden, leugens. De lijst is bijna eindeloos aan het worden.
Neem ik iemand iets kwalijk? Nee. Ben ik boos? Nee. En toch deze radeloze, misschien voor velen onzinnige, openlijke hartekreet. Ik vraag u 1 ding, uit de grond van mijn hart. Wees open, wees eerlijk en vraag ook hulp. Vraag hulp aan mensen, zowel professionals als aan heel veel goedwillende burgers die op heel veel gebieden kunnen en willen helpen, die ons allemaal uit deze crisis willen halen. Gewoon uit liefde, uit goedheid. Laat me alsjeblieft weer voelen dat het ook draait om liefde, om een hart. Dat het om meer draait dan alleen om politiek, angst, macht, geld en regels.
Laat ons met een hele grote groep samen uit liefde deze crisis in gezamenlijkheid oplossen en sta toe dat het advies ook bestaat uit het menselijke en ga de moeilijke discussie daarover niet uit de weg. Uit eigen ervaring kan ik u zeggen dat de zin: “u moet afscheid nemen want er is geen oplossing” een hele harde is, maar soms is het zo, hoe erg en pijnlijk ook.
Uiteindelijk gaan we allemaal naar een thuis.
Liefdevolle groet,
Ronald Helder
